54 minuten - Marieke Nijkamp - Kwante in Wonderland

10 :00 De directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester. 10 :02 De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan. 10 :03 De auladeuren gaan niet open. 10 :05 Iemand begint te schieten. Uiterst minutieus volgt 54 Minuten vier jongeren tijdens een schietpartij op een middelbare school. Verteld vanuit verschillende perspectieven kom je achter de motieven van de schutter en word je als het ware de terreurdaad ingezogen.

54 minuten geschreven door: Marieke Nijkamp
Uitgeverij: HarperCollins Holland | September 6th 2016
Genre: Young Adult
Bladzijden: 129
Voeg toe op Goodreads

De cover

Het contrast tussen de uit elkaar spattende krijtjes en de zwarte achtergrond vind ik echt fantastisch! Dat samen met de tekst ‘De schoolbel gaat. Iemand begint te schieten.’ maakt dat je dit boek meteen oppakt!

De binnenkant

Gewapend met een zak schoolkrijtjes en een deken kruip ik op de bank met dit boek. Kan mijn emo hartje dit boek aan? Ik twijfel enorm of ik het moet gaan lezen maar toch ben ik door de flaptekst veel en veel te nieuwsgierig geworden!

Ik sla het boek open en minder dan drie uur later sla ik het dicht met een enorme brok in mijn keel! Wat een intens en heftig boek!

Heel sterk geschreven en ontzettend zwaar. Zoals het boek geschreven is ben jij deel van deze afschuwelijke gebeurtenis! Jij zit in deze aula en voelt 54 minuten lang de angst onder alle aanwezigen.

Dit boek kruipt onder je huid en laat je daarna ook niet zomaar los! Een knaller van een debuut!

Ik las naderhand ook nog wat recensies vanuit amerika omdat ik toch benieuwd was hoe hun dit boek ervaren gezien het bij hun al eens vaker aan de orde is geweest. Veel recensies roepen dat het belachelijk is en dat dit boek ontzettend zwart wit is. Zo haalde ik uit één recensie de tekst:

And yet that’s what this foolish, belittling, dare I say, stupid little book does. It boils down the intricate psychology behind said act, behind the perpetrator down to “he was evil.” Boom. Simple. That’s it, right? That must be it.

One does not simply wake up one morning and decide “I’m going to kill my classmates.” It is a simplistic, idiotic, fatally flawed frame of mind. Any minute bit of research, the dumbest fucking idiot in the world has access to a Wikipedia page, and even the merest glimpse into one of these pages would show that the reasoning behind these acts is not simply “he was evil.”

Waarom ik het daar absoluut niet mee eens ben is even in blur omdat het een spoiler bevat!

Maar zo is het juist niet! De dader in kwestie is niet gewoon evil! Als je dat zegt heb je het boek echt niet begrepen want de dader was een goede leuke jongen! Dat word heel duidelijk gemaakt door hoe hij voorheen omging met Matt het jongere broertje van zijn ex-vriendin. Tyler was gewoon een normale jongen tot ze hun moeder verloren en zijn vader een rampzalige alcoholistische mishandelende eikel werd en omdat hij wist dat hij toch nergens heen zou gaan voelde hij zich in de steek gelaten door zijn zus die wel weg zou gaan door haar toekomst in de dans. Dan krijgt zijn zus ook nog eens een vriendin die haar bij hem weghaalt, althans zo voelt hij dat. Natuurlijk doet zijn zus gewoon stiekem omdat ze lesbienne is en bang is voor de reacties van andere.

Veel recensies schrijven dat ze een pov van de dader missen of dat ze willen weten hoe, wat en waarom!
Maar juist zonder vanuit de dader te schrijven begreep ik toch hoe hij op dit punt is gekomen. Als je dat uit het verhaal kunt halen zonder zijn pov steekt dat verhaal dus gewoon goed heel erg goed in elkaar!

Bewaren